Ilse en Fons van chambres d’hôtes l’Angelot wensen jullie Prettige Kerstdagen en een Zonnig Nieuwjaar. Wanneer je in 2008 op vakantie gaat in Frankrijk, dan is onze chambres d’hôtes in de Ardèche een regelrechte aanrader.

 

Soms lijkt het of de zomer hier zes i.p.v. drie maanden duurt. Van mei t/m oktober 2007 waren de luchten veelal blauw, was de temperatuur tussen de 25 en 30 gr en was de neerslag beperkt tot een minimum. In het eerste artikel van deze nieuwsbrief tonen we graag enkele foto’s van afgelopen zomer.  En natuurlijk hopen we dat het in 2008 even zonnig wordt!

 

Voor de volgende artikelen van deze nieuwsbrief is het een kwestie van "doorscrollen".  We wensen je veel lees- en kijkplezier met “Het Bengeltje nr 19”.

 

A bientôt chez l’Angelot!

 

Ilse & Fons

 

 

Zo ligt ons nieuwe huis erbij wanneer je wandelt aan de overkant van de Volane. De Fransen noemen dit type huizen een “batisse”, oftewel een versterkt huis tegen de heuvel. De muren zijn dan ook 1 meter dik en in het hele huis worden de plafonds gestut door zware kastanjehouten balken.

 

Vanaf het dak kijk je zo op de omgeving. Op de voorgrond het zwembad, daarachter de Pont de la Tourasse die vlak voor het dorp Antraigues ligt. Achter het dorp een bergketen die iedere dag weer anders uitziet afhankelijk van de lichtval en de luchten. Wij vinden dit nog steeds spannend en sinds we hier wonen genieten we dagelijks veel bewuster van de natuur dan toen we nog in het dorp vertoefden.

 

Nog een foto van onze “batisse”, nu genomen vanuit de tuin. Dit voorjaar gaan we de luiken een frisse kleur geven.

 

Het zwembad is groot genoeg (15 m) om baantjes te trekken maar veel gasten genieten vooral van de rust om er te relaxen. Er is veel zon en schaduw en er is weinig wind, een heerlijk plekje. Vanaf het zwembad heb je uitzicht op Antraigues in de verte.

 

Hier wandelt Ilse’s petekind Max-Lena langs het zwembad.

 

In de omgeving is veel te zien en te doen. Je kan kastelen bezoeken, talloze middeleeuwse dorpen, dagelijks is er ergens een interessante markt, keuze te over.

 

Sportief is het bij ons ook een interessante omgeving. Of het nu rotsklimmen is, cyclo toerisme, wandelen, kajakken: het kan hier allemaal (en nog veel meer). Het dorpsplein van Antraigues is de ideale setting voor een potje petanque. Bovenstaande foto namen we trouwens tijdens het Franse kampioenschap petanque voor journalisten dat afgelopen zomer plaatsvond in Antraigues.

Maar ook tennis is een aanrader: op 10 min wandelen van onze chambres d’hôtes!

 

Wandelen is en blijft de meeste populaire activiteit die onze gasten beoefenen. En terecht: zelfs een GRP loopt dwars door ons domein. Een beter bewijs dat het hier fantastisch mooi wandelen is is haast niet mogelijk. Op de foto exploreren zoon Chiel en vriend Moritz de bergen naast l’Angelot.

 

De inwendige mens wordt bij l’Angelot niet vergeten. Het ontbijt is uitgebreid en wordt door de gasten samen genoten op het terras. Klikt het met de gasten –en dat is vaak het geval- dan nodigen we hen s’avonds uit aan tafel. Die zomeravonden zijn mooie momenten!

 

Als afsluiter nog één blauwe lucht, ditmaal met een hoofdrol voor ons “landmark”: de cipres. Reeds van verre kan je ons huis hieraan herkennen.

 

Tot zover dit sfeerbeeld van een zomer in Antraigues. 

 

---

  

 

 

In de vijf jaar dat we nu wonen in de idyllische vallei van de Volane hebben we veel vrienden gemaakt. Vrienden van alle leeftijden, interesses en nationaliteiten. Dat nu, hadden we ons niet kunnen voorstellen toen we destijds de beslissing namen om ons toekomstige leven te gaan slijten in Frankrijk. Wij dachten dat we voortaan met vooral Fransen om ons heen zouden leven. Dat Frans de voertaal zou zijn. Dat we een totale omschakeling van B/NL naar de Franse cultuur zouden gaan maken. En we waren daar op voorbereid. Met open vizier gingen we de Fransen tegemoet. Vol zelfvertrouwen in onze eigen taal en achtergrond maar met open oog en luisterend oor voor de lokale bevolking.

Van meet af aan heeft deze benadering gewerkt. Uit de eerste Bengeltjes kan je proeven dat we met vallen en opstaan steeds dichter kwamen bij wat je gerust kan noemen de “authentieke Ardèchoise bevolking”.

 

Maar toch kunnen we er niet omheen: het merendeel van de nieuwe vrienden die we hebben gemaakt is niet oorspronkelijk afkomstig uit de Ardèche. Het zijn buitenlanders die hier ook permanent wonen of een vakantiehuis hebben of aangespoelde Fransen uit alle delen van het land. Tot die laatste categorie behoren Liliane en Rémi, vrienden bij wie we onlangs binnensprongen.

 

Zij komen uit de Elzas (omgeving Straatsburg)  en ze zijn de gelukkige eigenaren van een paradijselijk klein vakantiehuisje dichtbij Burzet, op een half uur van Antraigues. We kennen hen reeds sinds zomer 2003 toen we toevallig naast elkaar zaten bij een concert op het dorpsplein en in gesprek raakten. Het klikte direct en we zijn elkaar sindsdien blijven zien. Steeds wanneer Liliane en Rémi naar Burzet komen (zo’n 4x per jaar) geven ze een belletje en spreken we af. Bij hun of bij ons. Onderstaande reportage is gemaakt op 5 november 2007. Een heerlijke zonnige dag, zalig zomers weer. Perfect voor een romantische reportage.

 

Vlak voordat we in de auto stappen op weg naar Burzet maken we deze foto vanuit ons terras van de laatste kleuren van de herfst…

 

…en deze van de ingang van ons domein alvorens we met gezwinde spoed koers zetten naar Liliane en Rémi.

 

Aldaar aangekomen staan de bordjes en bestek al klaar.

 

 

Het lavendelblauw van de luiken doet haast Provençaals aan, de wasknijpers doen de rest.

 

 

Liliane is een zeer artistieke vrouw met oog voor vorm en detail. Veel in haar vakantietuintje herinnert daaraan. Zoals dit oude kastanjehout dat door de natuur verweerd, op zichzelf een kunstwerkje is.

 

Zij is keramiste van beroep (en ook nog psychotherapeute). Her en der in de tuin, soms deels verscholen onder het gras ontdek je van alles. Zoals deze gebroken schaal…

 

…of wat dacht je van deze: bezem en blik en haast achteloos neergezet: een juweeltje van een kruik.

 

Liliane, Rémi en Ilse kijken even om naar de fotograaf om daarna hun gesprek te vervolgen…

 

…terwijl die nog een kiekje schiet van een keramiek potje dat juist mooi licht weerkaatst van de late zon…

 

…en van dit potje…

 

…en toe maar: van nóg een potje. Het een nog mooier dan het ander, vooral in die spontane natuur, schijnbaar achteloos rondgestrooid maar oh zo bijzonder.

 

En de laatste: zó mooi kan je een cave (kelder) opknappen. Liliane en Rémi hebben er werk van gemaakt en kamer nr 4 van l’Angelot zal net zo mooi worden. We hebben namelijk ook een dergelijke cave die perfect geschikt is om er een bijzondere chambres d’hôtes van te maken en dat gaan we binnenkort doen.

 

Tot zover deze reportage over een middag in de Ardèche. Het was 5 november 2007, een maandag. De eerste werkdag van de week. Ook voor ons, enfin ’t is maar wat je onder werken verstaat…

 

Welkom in de Ardèche, welkom in Antraigues-sur-Volane, welkom bij l’Angelot waar het leven nog heel ongecompliceerd maar daarom niet minder boeiend is.

 

---

 

27 en 28 october 2007 

 

Het laatste weekend van oktober is traditioneel het weekend van het oogstfeest van de kastanjes. De tamme kastanje is nog steeds een belangrijke bron van inkomsten in de Ardèche. Vroeger werd de kastanjeboom zelfs de “broodboom” genoemd. De vrucht werd op velerlei manieren in voedsel verwerkt, van het hout maakte men meubelen en het kastanjehout werd ook frequent gebruikt voor huizenbouw. Het dode hout is geschikt voor de kachel, de bolsters trouwens ook. Als veevoeder is de kastanje ook een topper.

 

Nog in de eerste helft van de vorige eeuw was de kastanje de eerste bron van inkomsten in de Ardèche. Inmiddels is die rol weggelegd voor het toerisme maar nog steeds speelt de kastanjecultuur een belangrijke rol en dat wordt ook als het tradities betreft in ere gehouden!

 

Er zijn in Antraigues verschillende evenementen in voorjaar en zomer, doorgaans gezellig en succesvol maar dit najaarsfeest is altijd dé gebeurtenis waar iedereen naar uitkijkt. Afgelopen najaar was het dus weer raak. We maakten de volgende reportage.

 

De ochtendzon komt op in het oosten en wanneer ik naar de bakker rijd belicht hij op een prachtige manier de basaltwand waarop het dorp is gebouwd. Het belooft een mooie dag te worden!

 

Bij l’Angelot hebben we eind van de ochtend een groep Zwitserse toeristen op bezoek die kastanjes komen rapen, poffen en proeven.

 

Vriendin Joyce die de Zwitserse toeristen gidst is druk in de weer met haar pa bij het poffen.

 

Dat ziet er al smakelijk uit, vooral dat bekertje rode wijn want…van die droge kastanjes krijg je een ontieglijke dorst!

 

 

Op het dorpsplein kan je haast over de koppen lopen, zo druk is het. Het is echt een volksfeest waar iedereen voor naar buiten komt. Er wordt dan ook heel wat afgebabbeld en natuurlijk gegeten en gedronken.

 

“Gegeten”, zoals hier een onbekende dame die een ferme hap neemt in haar pannekoek.

 

“Gedronken”, zoals hier een bekende heer: onze oud-buurman Canard die klaar is voor zijn volgende pintje.

 

 

Ook aan de kinderen is gedacht. Een op mankracht (als een fiets met trappers) aangedreven draaimolen waar drie kinderen tegelijk op kunnen plaatsnemen. De draaimolenman trapt niet alleen, hij verzorgt ook de muziek. Afwisselend tokkelt hij tijdens het trappen op z’n banjo of bespeelt de drums. De kinderen waren zo laaiend enthousiast dat de arme man aan het eind van de middag nog nét genoeg energie overhad om de trappers rond te krijgen. Maar veel muziek zat er niet meer in.

 

Ook onze gasten amuseerden zich kostelijk en maakten gebruik van de gelegenheid om producten van de streek te kopen.

 

De laatste zon op de fontein met het engeltje, de kastanjepoffers zorgen in het tegenlicht voor een feeërieke sfeer. Een mooie afsluiter van dit feest.

 

In 2008, het laatste weekend van oktober zijn het weer kastanjefeesten. Je kan nu al boeken voor een verblijf bij l’Angelot!

 

---

 

 

midden october 2007 

 

Frankrijkgangers op weg naar de Midi kennen Lyon doorgaans als de stad waar je kan kiezen om er óf in een wijde boog ómheen te gaan óf om er zo snel mogelijk via tunnels dwars dóórheen te rijden. Welke keuze je ook maakt: zo snel mogelijk doorrijden naar Zuid-Frankrijk is de boodschap. Ook wij kenden Lyon altijd als een knooppunt op de snelweg naar het zuiden en het kwam jarenlang niet in ons op om die stad te bezoeken.

De laatste tijd hoorden we echter steeds meer positieve geluiden over het interessante Lyon: de socio-culturele aspecten van de verdwenen zijde-industrie, de historische binnenstad, de musea, de opera, de goede restaurants en dus is het er eindelijk van gekomen.

 

“Lyon, zijdehoofdstad van Europa”, zo wordt de stad ook nu nog genoemd in de Ardèche. De Ardèche waar met noeste arbeid de zijdedraad werd geproduceerd in de 18^e/19^e eeuw tot in de eerste helft van de 20^ste eeuw. De Ardèche die de grondstof leverde terwijl in Lyon de couturiers zaten die deze grondstof omtoverden tot schitterende modeontwerpen waar veel geld mee werd verdiend. Wij hadden dus altijd de indruk dat bij ons in de Ardèche de armoezaaiers zaten die werkten in de moulinages terwijl de burgers van Lyon dik geld verdienden over de rug van de boertjes van de Ardèche.

Na ons bezoek aan Lyon hebben we die mening grondig moeten bijstellen. Zeker: er waren in Lyon zijdebaronnen die kind aan huis waren aan de hoven van de Franse koningen en Russische tsaren om daar het puikje van de zalm aan kleding te verkopen. Maar verreweg het merendeel van de arbeiders die werkten in de zijdeateliers was er qua inkomen en werkomstandigheden amper beter aan toe dan de arbeiders van de Ardèche.

 

De inmiddels verdwenen zijde-industrie heeft  zijn stempel achtergelaten op de architectuur van de Lyonese binnenstad. Dat en veel meer (zie www.lyon.fr) bekeken en beleefden we waarvan hieronder enkele foto’s:

 

Ons uitstapje was een verlaat verjaardagscadeau voor Ilse en de eerst genomen foto, direct na aankomst in Lyon is er een van de jarige op een zonovergoten terras…

 

…waar we een heerlijke lunch genoten overgoten met een koele witte wijn en…

 

…met uitzicht op een klein meisje dat spontaan haar balletpasjes oefende naast de fontein waar we op uitkeken. Met het opbruisende water als partner danste ze en danste ze, puur naturel tot pa die op het terras een espresso dronk haar oppikte. Is er een mooiere start denkbaar van onze eerste dag in Lyon, een dag die eindigde in de Opera waar we het derde deel van Wagners Ring des Nibelungen “Siegfried”  bijwoonden.

 

 

De skyline van Lyon met het hoogste gebouw, de potloodtoren waar (hoe kan het ook anders) een bank is huist.

 

Ogenschijnlijk is dit zomaar een kiekje van een balkon maar het bijzondere zijn de vele grote vensters, een typisch kenmerk van de architectuur in het oude Lyon. De grote vensters zorgden voor het licht dat de arbeiders in de zijde-industrie nodig hadden.

 

Doorkijkje in een straat van Lyon waar de gevels van de huizen in zachte pastel tinten zijn geschilderd.

 

Lyon is de grootste stad van Frankrijk na Parijs en zoals in alle grote steden zijn er graffiti artiesten actief.

 

Natuurgetrouwe fresco's, (“trompe-l’oeil” zoals de Fransen zeggen) zijn een beroemde toeristische attractie van Lyon. Hier lijkt het alsof Ilse Bernard Pivot tegenkomt wanneer die uit een boekwinkel stapt.

 

Dit is de grootste die we tegenkwamen. Een lelijke blinde muur werd op deze wijze schitterend opgefleurd. En elke 5 jaar laat het gemeentebestuur hem fris overschilderen.

 

Lyon is de stad waar Rhône en Saône samenvloeien. Hier wandelt Ilse over een van de voetgangersbruggen over de Saône naar het oudste deel van Lyon.

 

 

In dat deel van de stad bezochten we de mooiste “traboules”. Dit zijn overdekte gangen en trappen (vaak met torens zoals hierboven) waar de zijdearbeiders gebruik van maakten om bij slecht weer van het ene naar het andere atelier te stappen zonder dat de kostbare stoffen door de regen moesten.

 

Kortom: het was een boeiend bezoek en met dit plaatje van een Art Deco gebouw sluiten we dit verslag en deze Bengel af.

 

---

 

In Bengel nr 20 mag je een reportage verwachten over ons dorp Antraigues. Deze wintermaanden gaan we ons stinkende best doen om de bekende en minder bekende plekjes van het dorp op een mooie manier in woord en beeld te brengen.

Daarnaast een artikel dat tijdens onze winterslaap uit de laptop rolde: “Mijmeringen aan het haardvuur”. En veel informatie over lente- en zomerevenementen in de Ardéche. Niet te missen dus die Bengel nr 20, binnenkort op uw digitale deurmat.

Tot dan of wie weet al eerder in de Ardèche.

 

Salutations en "keep straight in 2008!"

 

Ilse & Alphonse

 

Chambres d’Hôtes l’Angelot

+33 475 88 24 55 (vast telefoonnummer in Frankrijk)