nr 31 / 21 december 2009
.jsp.jpeg)
November en december waren onze reismaanden. We city-tripten naar Porto en Lissabon en we maakten een rondreis door het zuiden van Marokko. Sinds enkele dagen zijn we terug in de Ardèche. Nét op tijd om de kerstboom op te tuigen en om samen met de kids Kerst te vieren.
Het was de bedoeling om in deze nieuwsbrief een uitgebreide vooruitblik te geven op de Ardèche als vakantiebestemming voor lente, zomer en herfst 2010 maar...het is er niet van gekomen. Tja, tijdgebrek... We kregen al veel informatie binnen over allerlei activiteiten die hier komend jaar plaatsvinden: het lijkt wel of de Ardèche elk jaar populairder wordt, zoveel is er te doen. We noemen alvast vier sportieve evenementen die zich in of vlakbij Antraigues zullen afspelen:
1) Op 20 januari 2010 komt de Rallye Monte Carlo naar de Ardèche. De deelnemers passeren Antraigues op wandelafstand van ons huis. Vanaf het terras kunnen we de wagens langs de rivier De Volane zien rijden wanneer ze op weg zijn naar Vals-les-Bains. Meer info op: http://www.rallye-monte-carlo-ardeche.fr
2) Op 1 februari 2010 rijdt de Rallye Monte Carlo Historique door de Ardèche. De oldtimers passeren op ca een kwartier van Antraigues. Voor de liefhebber is dit elk jaar weer een schouwspel om naaruit te zien. Meer info vind je op de site van de Automobile Club de Monaco:http://www.acm.mc (waar je klikt op "Ralley Historique")
3) Van 16 t/m 19 juni 2010 vindt de "Ardéchoise" plaats. Dit is s'wereld's grootste fiets-evenement. Deelnemen of toeschouwen: L'Angelot is voor beide ideaal gelegen. Meer info vind je op http://www.ardechoise.com
4) Op vrijdag 16 juli 2010 rijdt de Tour de France door de Ardèche. De renners passeren op 20 minuten van L'Angelot waar ze de Col de Mézillac beklimmen. Meer info vind je op http://www.letour.fr
Maar wees gerust...: L'Angelot blijft een baken van rust: prominent gelegen midden in de natuur, met zicht op het levendige middeleeuwse dorp Antraigues dat op slechts een kwartier wandelen ligt (2 min per auto). Een droomplek om enkele dagen te verblijven met voor ieder wat wils: het zwembad om te luieren, de schaduwrijke terrassen om te lezen, het gezellige en uitgebreide ontbijt onder de kastanjeboom, het grote domein waarlangs je naar een middeleeuws kasteel kan wandelen etc. etc. Teveel om op te noemen.
In de loop van januari gaan we een Bengeltje wijden aan de vele mogelijkheden die de Ardèche in 2010 biedt. Nu sluiten we af met enkele sfeerbeelden die we nog op de plank hadden liggen. TIP: blader ook eens door de vorige bengeltjes (dat zijn er inmiddels 30!), zoveel verandert er niet hier in de Ardèche en de verhalen en beelden van de afgelopen 7 jaar geven een getrouw beeld van wat je mag verwachten in onze streek.
Tja, zeven jaar al... Heinrich Harrer schreef een schitterend boek getiteld "Seven years in Tibet", nadien verfilmd met Brad Pitt in de hoofdrol. Wij zouden ook ons boek kunnen schrijven "Seven years in the Ardèche". Waarom niet? Daarvoor hoeven we de Bengeltjes maar achterelkaar te plakken en er nog wat anecdotes (die al geschreven zijn) aan toe te voegen. Maar we wachten nog even, het zal eerder worden "Ten years in the Ardèche" ;-)
De ervaring leert dat ca 50% van onze boekingen binnenkomt eind december en januari. Je kan ook een optie nemen voor een bepaalde periode door dit te vermelden op het reserveringsformulier. Dit verplicht tot niets en voorkomt dat je achter het net vist.
We vervolgen deze nieuwsbrief met enkele beelden van en om ons huis:
.jsp.jpeg)
Kom je er niet aan toe om eens een boek in één ruk uit te lezen? Bij L'Angelot lukt dit!
.jsp.jpeg)
Paddestoelen, in het wild geplukt van eigen grond, liggen gewassen klaar om in de pan te gaan
.jsp.jpeg)
In alle seizoenen zijn er talloze markten in de omgeving
.jsp.jpeg)
.jsp.jpeg)
Barbecuen is een geliefde bezigheid bij L'Angelot
.jsp.jpeg)
De gasten genieten van de door Ilse bereide groentetaartjes
.jsp.jpeg)
Bij aankomst wordt je verwelkomd door onze kleurige windvaan
.jsp.jpeg)
De vulkaan van Aizac, zichtbaar vanaf L'Angelot, is niet ver weg
.jsp.jpeg)
Op weg naar de vulkaan maakt Ilse een praatje met een van onze overburen
.jsp.jpeg)
De broodoven naast de oprit naar het huis
.jsp.jpeg)
Naast de broodoven liggen oude wielen van een naburige zijdespinnerij
.jsp.jpeg)
Talloze uitstappen zijn mogelijk, zoals naar Chateau de Boulogne (30 min)
.jsp.jpeg)
Of: orchideeën fotograferen in de lente....
.jsp.jpeg)
....het resultaat!
.jsp.jpeg)
De lentebloemen worden voorzien van water door zoon Wouter...
.jsp.jpeg)
....en door Peter, een van zijn vrienden
.jsp.jpeg)
Kunstzinnige buitenverlichting op elke hoek van het huis...
.jsp.jpeg)
...en boven de ingang van de gasten-eetkamer
.jsp.jpeg)
Kleurrijke schepsels wandelen door onze tuin
.jsp.jpeg)
Kiwi's in het najaar, rijp om te worden geplukt
.jsp.jpeg)
De moestuin tiert hier welig
.jsp.jpeg)
Ilse op stap samen met de poezen die haar altijd volgen
.jsp.jpeg)
Fons kijkt uit over het landschap waar ergens links L'Angelot ligt
.jsp.jpeg)
s'Winters is het knus bij de natuurlijke warmte van de houtkachels
Met deze fotoreeks sluiten we dit Bengeltje af. Zoals aangekondigd volgt snel een volgende nieuwsbrief met de evenementenkalender 2010.
Ook wanneer je geen plannen hebt om een verblijf bij ons te reserveren maar je bent in de buurt dan ben je van harte welkom om een kijkje te komen nemen. Er zit altijd wel iets in 't vat en het is een kleine moeite om een bord extra op tafel te zetten. Welkom dus bij L'Angelot!
Ilse & Alphonse
Voor francofielen volgt hier nog een aardig verhaaltje op basis van een artikel van Ariejan Korteweg in de Volkskrant, getiteld:
Een van de mooie kanten van Frankrijk is dat geld verdienen niet het allergrootste geluk vertegenwoordigt. De Fransman zoekt naar een balans tussen materiële welstand en een comfortabel leven en is bereid met minder genoegen te nemen als hij zich daar prettiger bij voelt.
Dat vertaalt zich in arbeidsomstandigheden die uniek zijn voor Europa. De Fransman heeft de meeste vakantiedagen, hoeft officiëel nog steeds niet meer dan 35 uur per week te werken en gaat, als hij in overheidsdienst is, op zijn 60ste of 61ste met pensioen. Postbodes en treinmachinisten mogen zelfs nog eerder.
Het jaarritme is in zekere zin op al die vrije tijd gebaseerd. In juli en augustus valt het openbare leven stil, ook rond de Kerst gebeurt er twee weken heel weinig en verspreid door het jaar is er dan nog een macht aan brugdagen en lange weekeinden.
.jsp.jpeg)
Wat doet hij met al die vrije tijd? De Fransman gaat naar buiten. Wie in de stad woont, zoekt en masse de campagne op. Soms voor een dag, dan gaat de picknickmand mee, nog steeds net als in de film gevuld met kleedjes, stokbroden, flessen wijn en water, gebraden kippetjes en salades.
Nog liever trekt hij er voor een paar dagen tussenuit. De bestemming is dan vaak een chambres d'hôtes of hotelletje. In de Ardèche krijgen wij zodoende veel Fransen op bezoek uit Parijs, Lyon, Marseille en andere steden. Omdat het bij ons mooi en rustig is, omdat de kinderen lekker buiten kunnen spelen, omdat het dorp met z'n terrassen en restaurants op een boogscheut ligt. Maar toch vooral omdat zij hier iets terugvinden van La France profonde,het authentieke Frankrijk met z'n verstilde natuur en pittoresque dorpjes. Waar de tijd is blijven stilstaan.
Iets anders ligt het wanneer je je als Fransman een buitenhuisje kan permitteren. Graag wel in goede staat, want huizen opknappen laat de Fransman aan de Belgen en Hollanders over. Hij brengt zijn vrije tijd liever niet door met een klopboor of een verfkwast in de hand. Ook hiervoor is de Ardèche een gewilde stek: in onze wijde omgeving kennen we tientallen buitenhuizen van Franse stedelingen.
De Fransman blijft al met al graag in eigen land. Omdat hij het geld niet heeft om het vliegtuig te pakken naar verre bestemmingen. Maar ook omdat hij het voorrecht heeft in een land te wonen waarop je niet snel uitgekeken raakt.
Waarover hij praat, bij zijn vrienden of familie, of tijdens de picknick? Over dat het met de koopkracht in Frankrijk toch wel beroerd gesteld is.
(vrij naar een door Ariejan Korteweg geschreven artikel dat we lazen in de Volkskrant)